Een van de leuke aspecten van het consulent zijn, is zonder meer het omgaan met mensen van diverse pluimage. Geen mens is hetzelfde en juist dat maakt het werk van een consulent boeiend en soms ook uitdagend. Ik kan stellen dat ik inmiddels heel wat mensen voorbij heb zien komen. Tussen al die verschillende mensen zit zo nu en dan iemand die op de een of andere manier een gevoelige snaar weet te raken en door wie een onuitwisbare indruk wordt achtergelaten. Zo ook de negen jaar oude Kaylee Ann, een klein meisje afkomstig van Aruba. Kaylee Ann is een gezond meisje totdat zij in zekere zin van de ene op de andere dag in het ziekenhuis op Aruba belandt.
Opgezette oogleden, een bol gezicht, aankomen in gewicht, allerlei symptomen die de alarmbellen doen rinkelen. Er is geen tijd te verliezen! Al de dag na de opname in het ziekenhuis vertrekken Kaylee Ann en haar vader Garrick met gezwinde spoed naar Nederland. De dag na aankomst in Rotterdam komen zij terecht bij dokter Dorresteijn, verbonden aan het Erasmus MC, en wordt er bij Kaylee Ann meteen bloed en urine afgenomen en onderzocht. Daarnaast wordt door middel van een ingreep nierweefsel afgenomen en wordt het biopt voor onderzoek naar Nijmegen gestuurd.
Dagelijkse nierdialyse
Na onderzoek krijgt Kaylee Ann de diagnose Dense deposit disease (DDD), een zeldzame auto-immuunziekte. Deze ziekte wordt veroorzaakt door een fout in een deel van het afweersysteem. Door een ontregeling worden er te veel afweerstoffen van het type C3 aangemaakt. Die blijven achter in de nierfilters. De nierfilters gaan daardoor ontsteken en raken beschadigd. Een niet mis te verstane diagnose. Gedurende ongeveer een maand moet Kaylee Ann nagenoeg iedere dag dialyseren. Als dit niet meer nodig blijkt, kan Kaylee Ann overgaan op een poliklinische behandeling met medicatie.
Kaylee Ann en haar vader verblijven in die periode enige tijd in het Familiehuis Daniel den Hoed. Met medewerking van TransCaring zijn Kaylee Ann en haar vader uiteindelijk tijdelijk in een appartementje aan de Saftlevenstraat, tegenover het Erasmus MC, komen wonen. Dit alles speelt zich af in augustus, september 2020.
Onderwijsbegeleiding aan huis en in het Expertisecentrum
Begin september krijg ik van mijn collega Monique de vraag of ik Kaylee Ann wil begeleiden op onderwijsgebied. Deze taak neem ik graag op mij en ik neem contact op met de vader van Kaylee Ann. Op 21 september 2020 maak ik kennis met Kaylee Ann en haar vader, twee heel lieve, vriendelijke en goedlachse mensen. Vanaf die dag kom ik twee keer per week bij Kaylee Ann voor onderwijs aan huis. Ze is leergierig en rekenen heeft haar bijzondere belangstelling.
De tijd vliegt voorbij en qua gezondheid gaat het steeds beter met haar. Op mijn vraag aan Kaylee Ann of ze les wil krijgen in het klaslokaal binnen het Expertisecentrum krijg ik een enthousiast “JA” te horen. En zo geschiedt het. De lessen worden verplaatst naar het klaslokaal. Dit biedt Kaylee Ann de mogelijkheid om even te ontsnappen aan het kleine appartementje aan de Saftlevenstraat. En voor mij is het een uitgelezen kans om te ervaren hoe het is om les te geven in het Erasmus MC, iets wat de interne consulenten over het algemeen doen.
Ondertussen nadert de maand december met rasse schreden. Kaylee Ann doet het goed qua gezondheid en ook voor wat rekenen en taal betreft is er alle reden tot tevredenheid!
Terug naar Aruba
En dan komt uiteindelijk het bericht dat Kaylee Ann en haar vader terug naar huis mogen. De dag voor Sinterklaas, 4 december 2020, is er nog een laatste les in het klaslokaal van het Expertisecentrum. Mijn gewaardeerde collega Murielle verrast Kaylee Ann die dag met een cadeau van de goedheiligman. Een schot in de roos! Ze is oprecht blij met de verrassing.
Kaylee Ann is vanzelfsprekend verheugd dat ze haar moeder, oma, broer Darrick en zusje Kaydee Ann weer gaat zien. Ze verheugt zich op het zwemmen in de zee, het spelen in het bos, het fietsen en rennen met haar broer en zus. Toch zou ze ook wel in Nederland willen blijven, zo begrijp ik uit haar woorden.
Ik ben blij voor Kaylee Ann dat het zo goed met haar gaat, maar men zegt niet voor niets scheiden doet lijden. Met heel veel plezier heb ik mijn taak als consulent vervuld. Een lievere leerling dan Kaylee Ann, altijd lachend, van goede wil en nooit klagend, kan ik me niet wensen. Uiteindelijk nemen we afscheid met een lach en tegelijkertijd bespeur ik bij mezelf ook iets van weemoed. Voldaan en met heel veel genoegen kijk ik terug op een hele mooie en leerzame tijd met Kaylee Ann.