Onlangs moest ik worden opgenomen in het ziekenhuis. De opname duurde vijf dagen. Wat was het heerlijk om weer naar huis te kunnen! Ayaan, één van onze leerlingen, verbleef maar liefst negen maanden in het ziekenhuis. Onlangs is hij ontslagen. Nu, na mijn eigen opname, realiseer ik me nog meer hoe geweldig hij het heeft gedaan!
Onderwijsondersteuning op maat
Kort na een overleg met pedagogisch medewerker Carola maakte ik in februari 2021 kennis met Ayaan (vier jaar) en zijn moeder. Ayaan lag vanaf januari op de intensive care (IC) en was nog niet gestart op de basisschool. Na de kennismaking met ons Expertisecentrum en de uitleg over onze werkzaamheden, startten we met onderwijsondersteuning. School werd opgenomen in het dagprogramma en vanaf dat moment ontving Ayaan drie keer in de week onderwijsondersteuning.
Het was duidelijk dat Ayaan langere tijd in het ziekenhuis zou verblijven. Mijn collega Monique en ik werkten daarom aan verschillende doelen. Passend bij zijn leeftijd en ontwikkelingsfase.
Kanjer
Ayaan lag in bed met een canule, een buisje dat via een opening in de hals rechtstreeks in de luchtpijp geplaatst wordt en waardoor Ayaan kan ademhalen. Zijn spierspanning was matig. Het lukte Ayaan om samen met ons een puzzel te maken, praatplaten te bespreken en samen te werken aan ontwikkelingsmaterialen. Maar na enige tijd verminderde zijn spierspanning. Ayaan kon hierdoor zijn armen en handen niet meer gebruiken. Stel je voor: je bent vier en kunt geen kant op, bij kriebel aan je neus bijvoorbeeld moet je iemand om hulp vragen… We vonden een andere manier om het onderwijs voort te zetten. Ayaan gebruikte zijn ogen om Monique en mij bijvoorbeeld te laten weten welk puzzelstukje waar hoorde, welke kaartjes we tijdens memory om moesten draaien en in welke volgorde de cijfers geplaatst moesten worden. Drie keer in de week, wat een doorzettingsvermogen, wat een lach, wat een kanjer!
Naast de onderwijsondersteuning creëerden we vanaf juni de mogelijkheid om Ayaan één keer in de week voor te lezen. Mijn collega Thea zette zich hiervoor in. De klik tussen deze twee was, na een voorzichtige start, enorm.
Eindelijk naar huis
Gelukkig kwam de spierspanning steeds een beetje meer terug. Hierdoor kon Ayaan steeds meer zelf. De puzzels werden groter, Ayaan was nieuwsgierig naar cijfers en klanken en behaalde verschillende doelen. Monique en ik hadden nog zoveel plannen, tot zijn moeder zei: “Ayaan mag binnenkort naar huis!” Wat waren we blij! Natuurlijk wisten we dat dit moment ging komen en toch, het doet wat met je.
Op zoek naar passend onderwijs
Voor zijn ontslag uit het ziekenhuis hadden Ayaans ouders en ik een gesprek op de Piramide in Den Haag, een school voor leerlingen met een langdurige ziekte of een lichamelijke beperking. Dit is een gewenste leeromgeving voor Ayaan. In onderwijsland moeten er dan verschillende gesprekken gevoerd worden en verschillende formulieren worden ingevuld voor het duidelijk is of een leerling kan starten. De uitkomst weten we nog niet, maar we hopen enorm dat Ayaan binnenkort kan genieten op ‘zijn’ school.
We boden onderwijsondersteuning tot zijn ontslag medio september. We missen je nu al Ayaan!